همهمه ی یک ذهن مسدود

  سوریه، عراق، ترکیه، جهان پر از جنگ برکنار دل خوش به طراوت عشقم، ماه من  فارغ ز هوای دمشقم، ماه من جنگ، بمب، کشتار و وحشت است، اما با تو من به باغ بهشتم، ماه من  کشورم پر از مصیبت و غم، داغ است  با مردم شوم سرشتم، ماه من تشنه است کشورم از جنوب و غرب، هرجا باز هم ز صلح نوشتم، ماه من خشکسالیست و آینده مان نامعلوم اینچنین به باغ بهشتم، ماه من جنگ به دنیا و دعوای قدرت است اما بخوان ترانه ی عشقم، ماه من جهان، مصیبتِ بار آمده ز انسان است ببند تو پلک های چشمم، ماه من   "شیما مجیدی"       همهمه ی یک ذهن مسدود ...

 

به دور خود، مِیل به پیله بستن داشت

چو کرم های ابریشم، چنین می پنداشت

که سر ز پیله باز خواهد کرد روزی نو

ز حبس های ابد، سرِ گسستن داشت

و کرمِ کوچک این خانه تار تنید

تمام روزنه ها پُر، امید رستن داشت

دلش به خلوت خود، خو گرفت و تنها ماند

ز فکرهای های رهایی، خیال جَستن داشت

و کرم کوچک پیله، به دوری عادت کرد

گهی خیال رهایی، گهی نشستن داشت

و فکرهای نهایی ادامه خواهد داشت

چرا که کرم کوچک، غم شکستن داشت

 

 

 "شیما مجیدی"

 

 

 

همهمه ی یک ذهن مسدود ...

 

من که خرسندم و دلشادم و این دلخوشیم

لحظه هایم همه را شاد و غزل خوان کرده ست

نه به یک جا بند و نه ز خود، باخبرم

شور دیروز که این لحظه فراخوان کرده ست

حال امروز دگرگون شده، عاشق شده ام

آری امروز مرا، شوق تو شادان کرده ست

من ز خود بی خبر و پای ز سر، سوی توام

آنچه چشم دگران، یکسره حیران کرده ست

عشق من، با همه ی جان و دلم آنِ تو باد

ای که دوریت، مرا سخت پریشان کرده ست

 

 

"شیما مجیدی"

همهمه ی یک ذهن مسدود ...